liefde in kleine letters

Bernlef deelde een beschreven jeugdliefde met mij gisteren. 'Ten slotte schreef hij haar een briefje, dat hij haar vier keer dubbelgevouwen als een minuscuul pakje tijdens het speelkwartier in haar hand drukte. Op dat stukje stond een rijtje woorden, een plaatsbepaling van zijn onmetelijke liefde. 'Henk - Sparenbergstraat 14 - Haarlem - Nederland - Europa - De Aarde - Het Universum. Steenbok (14.1.1937). Wil je met me gaan?'

Ik dacht meteen aan de babbel afgelopen woensdag in het kinderatelier. We knipten cirkels.
Juf, heb jij al een liefje? Hebben jullie al gekust, juf? En het gegiechel begon. In crescendo.
Waarop E. vertelde dat ze vorig jaar nieuw was op een grote school. Alle jongens waren plots verliefd op haar. Ook van het tweede en derde leerjaar. Dat is toch leuk? Dan kan je zelf jouw liefje kiezen. Dat was het niet. Ze had het 'aan' met allemaal. Ondertussen zijn ze één voor één gedumpt. Ze waren NIET leuk.

Hoe het met Henk verliep? 'O nee, riep ze, o nee.' Lees zelf maar op pagina achtentachtig.