29.4.13

dit


 
 
We zagen DIT in het kinderatelier en gingen aan de slag met dikke wol, gevlochten kettingen, macramé of gehaakt. Er werd genaaid, gekletst, gelachen. Heel ontspannen. Mag wel eens tussendoor. Bij de eerste groep had ik wat tijd om mijn haakpen uit de etui te halen en zelf te starten. Thuis ben ik maar doorgegaan. 

27.4.13

groener



 

Het groen wordt dikker. Takken verdwijnen uit het zicht. Fluitekruid schiet omhoog in de berm. Ik zie groen, geel, paars en blauw. Fietsen en rondkijken. Traag vooruit in file na file na file gisteren.
Altijd op zoek naar stukjes die het saaie aangenamer maken.
 


26.4.13

zjudoraanzju



 
Ik laat me de laatste dagen sussen door een Perziër met mooie woorden. Kader Abdolah. 'Zeesla en de lepels van Alice'. De ondertitel vertelde me dat ik op reis zou gaan door de geesten van Nederlandse ondernemers en uitvinders. Ergens zijn ze allemaal met Nederland verbonden, maar hun wortels liggen vaak elders. Waar ligt het verschil tussen een droom, de werkelijkheid en de wetenschap?
Ik lachte deze morgen over hoe meneer Kader onze Vlaamse berichtgeving over het weer en de gevolgen in het verkeer beschreef. Heel herkenbaar. Had hij bij deze vrouwelijke wetenschapper geen nationaliteit vermeld, ik had toch een vemoeden van haar Vlaamse omgeving. In heel kleine dingen. Vanavond zal ik met weemoed het laatste blad omdraaien.
 
Bij mijn wekelijkse boodschappen over de grens kleurde veel oranje. Wat oranje is en eetbaar en drinkbaar en Hollands kwam in de aanbieding te staan. Met een kroontje. Sap van appeltjes van oranje. Ingrediënten voor nationale gerechten met de foto's van het koningshuis. Ik dacht aan de 'zjudoraanzju' die de hoteleigenaar dronk bij een gesprek met Kader Abdolah. De thee die hij bestelde. En ik denk dat wij, van over de grens, enkel hevig in de driekleur verschijnen wanneer nationaal voetbal hoogtijdagen beleeft. Of heb ik een minder gekleurde bril op vandaag?
 
Er is verdriet in huis. Om Basile. Sinds dinsdag is hij niet meer thuis gekomen. Van zodra ik de deur openduw roep ik zacht zijn naam. Niets. Het blijft stil. We hoopten dat de aangekondigde regen daar verandering in zou brengen. De achterdeur staat op een kier.
 
Doe mij eerst een thee. Dan een zjudoraanzju. Misschien hoor ik daarna in de kamer miauwen.
 


23.4.13

laatste en begin



 
De laatste wedstrijd van het seizoen is gespeeld. Voor het laatst speelde dochterlief ook bij haar ploeg, waar ze vijf jaar terug begon. Met een klein hartje praatte ik nog wat na met andere supporterouders. Het was elke wedstrijd opnieuw gezellig met hen. 
Ik zag prachtig nieuw werk van Jo (waarover later meer). Het groen verandert dagelijks. Blauwe bloemen schieten omhoog in het bordes. Kan het niet laten ze ook in huis te halen. Basile, die nu thuis vaker met mister B. wordt aangesproken, komen we overal in het dorp tegen. De laatste trimester van het kinderatelier is ingezet en dat wil ik voor mezelf onvergetelijk maken.
Veel van 'laatste' en ook van 'begin'. Veel moois. Verrassends. Dat hoort bij een lentegevoel.
 


21.4.13

zondagvoormiddag



 
 
Zondagvoormiddag. Wat zon. Een ouder koppel fietst voorbij. De man praat al rijdend met de vrouw. 'Kijk dan toch. Hoe schattig. Ze heeft er zeker tien.'
Ik sta achter een hoge haag bij de compost. Ga op mijn tippen staan om te zien waarover die man het heeft. Over het veld kuiert moeder eend met haar twaalf kuikens. Al het werk laat ik vallen en neem camera en fiets richting de akker. Dan gooi ik de fiets in het zand, stap stil dichtbij en kijk.
Daar word ik nu blij van op een zondagvoormiddag.
 


18.4.13

gekleurd



 
Een gekleurde dag. Ontluikend groen op de werktafel. Geel toegevoegd aan grijs. Begin van vormenspel met naald en draad. 

17.4.13

dromen vangen



 
 
Binnenkort hebben de kinderen uit het atelier geen enge dromen meer. Ze verdwijnen als sneeuw in de zon. De vogel vangt ze op in het wolkje. Wie goed luistert kan zacht horen fluiten.
We hebben er weken aan gewerkt. Van kleurstudie tot waarneming naar vogels in het museum, wolkenhemels bekijken en vingerhaken. Nog enkele werkjes wachten op de laatste afwerking.
Maar enge dromen? Wanneer? Waar? Niet meer bij ons.


16.4.13

vroeg dag


 
Het raam staat op een kiertje. Schooljeugd rijdt vrolijk kakelend op de fiets voorbij. De vogels laten hun van hun beste kant horen. Mijn penselen en inktsteen zijn nog niet opgeborgen. Wat voorbereidingen voor het kinderatelier wachten. Ik ga aan mijn dag beginnen.
 


15.4.13

biografie



Op de leeftijd van 80 zal ik vooruitgang hebben geboekt en op 90 jaar zal ik dichter bij de essentie van de dingen komen.
Op 100 jaar zal ik een schitterend niveau behalen en op m'n 110de zal elke punt elke lijn tot leven komen.

Hokusai.

Gelezen en genoteerd. Hier.

de boom



 
Deze ochtend. Zeven uur. Mijn trouwe metgezel 'de boom' vangt het zonlicht. Ik hou van de kleuren die dan tevoorschijn komen. De gelen, groenen, oranjes. Het verschil met wat uit het licht valt.
Twee uur later zag ik zijn andere ik bij beginnende regen. Lichte grijsbruinen. Roestbruin gebladerte.
 
Tegen eind deze week zien we misschien geen takken meer. Zal het fris gebladerte zich openen. Wat een beetje zonlicht en warmte kan doen.


12.4.13

even genieten




 
De rust komt voor enkele uren ons huis binnengewaaid. De 'to do' lijst van dochterslief is bijna afgewerkt. Deze avond hoeft helemaal niets. Niets staat voor lezen. Me laten overrompelen door beelden. Misschien nog even werken in grijstinten. Samen gezellig tafelen.
Nu even genieten. Morgen zal weer helemaal anders zijn.
 


9.4.13

grijstinten

 

Het werd een dag in grijstinten.

in het groen

 
Gewerkt in groen. In vlakken en lijnen. Het begin met een verdwaald bloemblaadje en een laatste restje aquarelsop. Wat zal het vandaag worden?

tederheid


 
Wederzijdse tederheid op een nog niet ontloken bloesemtak.

8.4.13

ranonkel



 
 
Sinds enkele weken staat een klein glaasje met 'restjes' ranonkel op het nachttafeltje. Daar kan ik lange tijd naar staren. Ook al hebben ze al hun frisheid verloren. Ze zijn als van zijdepapier gemaakt.
Ik heb ze even tegen het nieuwe borduurlinnen geplaatst, onder het licht van het zolderraam.
 
Ze blijven nog even staan om me te vergezellen bij het ontwaken. 


draad


 
Vandaag probeer ik de draad die is blijven hangen terug op te pakken. Ik heb een rustdag ingelast.
 
 
Foto's genomen in het Museum voor Midden-Afrika te Tervuren.

5.4.13

wachtend



 
Wachtend. Aan het prikbord. Op de tafel. Omdat de dagen goed gevuld zijn. Met kaarsjes blazen en richting Brussel rijden, voorbereidingen voor het feestje, opruimen, bakken,..


3.4.13

Tervuren. Vier.



 
Hoofdtooi. En dan had ik het nog niet over de 'collection Vonpischmeyer' van Olivier Goka, het Pongdudu-masker uit Boa waar ik minutenlang naar staarde, het verhaal van de olifant van de expo '58, de wrijforakels, de collectie insekten en tijdelijke spinnen,...

Tervuren. Drie.




 
Bij de renovering van het gebouw zal een nieuw gedeelte bijgebouwd worden. De symmetrische opzet van architectuur en het parklandschap zal doorbroken worden. Wat me wel gerust stelde was dat ik in één zaal zag dat er stukjes oorspronkelijke muurschilderingen zijn bloot gelegd. Nieuwsgierig naar wat het worden zal.