Er ligt nog wat paaschocolade voor het grijpen. De rust van een weekend zonder meer. Samen lang tafelen. Languit in de zetel. De leeszetel naar de zon toegedraaid. Dochterlief had nood aan niets moeten. Daar ga ik dan in mee. Al wat wacht even uit het hoofd verbannen. De tafel leeg maken. Licht vangen. Oude woorden weer boven gehaald. Ik moet de ogen openen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten