Eén museum. Toen dochterslief nog klein waren kreeg ik hen zonder morren mee naar dit ene museum. Het begon altijd met een loopspel bij de kerkhofmuur. Terwijl ik rustig rond kon kijken, speelden zij een spel met de spiegels die er in overvloed waren. En ze luisterden naar het vogeltje.
Het Roger Raveelmuseum. Het vogeltje is niet meer. Je kan je er nog steeds spiegelen. We keken er naar de toets van de schilder.
Onze uitstap was best bijzonder. De afgelopen jaren zaten we nagenoeg enkel samen in de wagen heen en terug richting internaat of naar een training of wedstrijd.
Eén museumzondag. Voor dochterlief voldoende voor een heel jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten