'Ik heb in Parijs op een tentoonstelling een vreemd geel vlekje gezien.' Het lezen van deze ene zin veranderde mijn kijken. Naar kunst. Vooral: het opende mijn kunstenaarsziel voor Bonnard. Dank je wel, Bernard! Onafgebroken. Met vlagen onophoudelijk bewonderen (in plaatjes).
Ik maakte in gedachten een vreugdesprongetje zondag. M.D. schreef treffend over het creëren en Bonnard was haar zielsverwant. Dat blijft hangen. Het onvoorspelbare. Loslaten toelaten. Herkijken. Bevragen. De durf. Omdat het niet anders kan.
Bij die zondagse koffie dacht ik verder. Noteerde. Dat dit misschien het verschil maakt tussen topsport en cultuur. De doelstellingen durven bijschaven. Herbevragen. Durven aanvaarden dat het anders kan lopen dan je vooraf stelde. Dat het even waardevol kan zijn. Volmaakter.
Gespreksstof voor bij een andere koffie. Als ik ooit de kans krijg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten