'Ik krijg het kijken niet losgekoppeld van de taal.' Bernard Dewulf. Zo vergaat het me ook. Soms komen de woorden mijn hoofd binnen gekropen. Ik kan niet anders dan noteren. Doorhalen. Opnieuw. Toevoegen en doorkrassen. Tot het er staat en ik rust vind in die woorden.
Ik plaatste de woorden zonder beeld. Liet ze voor zichzelf spreken. Into one-another III to P.P.P. was de directe aanleiding. En ongetwijfeld het oneindig kijken naar de overige afbeeldingen van haar werk.
Hoe meer ik keek, hoe meer ook een scène tussen de schaduw van hoge boomstammen op een betonnen vloer, tussen mijn woorden dansten.
Dat is zo mooi aan cultuur. Het beleven. Van het ene schone in het andere vallen. Daarin verzwolgen geraken. Het meenemen. Ook als is het een grijze dag als vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten