Ik vouw geruit blauw dicht. Voor een tijdje. Of. Voor altijd. Het was fijn om hier te kunnen delen met jullie. Waarvan ik hield. Waar ik aan dacht. Las. Overpeinzingen. Wat ik steek na steek tot stand kon brengen.
Bedankt.
19.10.14
dicht vouwen
Ik vouw geruit blauw dicht. Voor een tijdje. Of. Voor altijd. Het was fijn om hier te kunnen delen met jullie. Waarvan ik hield. Waar ik aan dacht. Las. Overpeinzingen. Wat ik steek na steek tot stand kon brengen.
Bedankt.
17.10.14
16.10.14
vergeet-me-niet
Jozef. Hij moet al meer dan vijftig jaar in dit huis verblijven. Misschien op de buffetkast. In de vitrine. Op het dressoir in de slaapkamer? Misschien zijn er kaarsen bij aangestoken. Is er gepreveld in het passeren. Bij het slapen gaan? Ik heb er geen specifieke herinneringen aan. Hij is er altijd geweest. Op één of andere manier is hij hier ook gebleven. Niet afgevoerd met de andere familiestukken.
Gisteren werd hij uit zijn verborgen hoekje gehaald. Ik ontdekte fijn geschilderde vergeet-me-nietjes op het porselein.
Jozef. Vergeet-me-niet.
15.10.14
jozef peeters
De atelierflat van Jozef Peeters te Antwerpen. Ik ontdekte het in The world of Interiors. Foto's van Leslie Williamson.
14.10.14
13.10.14
tanzt, tanzt,
'Ik krijg het kijken niet losgekoppeld van de taal.' Bernard Dewulf. Zo vergaat het me ook. Soms komen de woorden mijn hoofd binnen gekropen. Ik kan niet anders dan noteren. Doorhalen. Opnieuw. Toevoegen en doorkrassen. Tot het er staat en ik rust vind in die woorden.
Ik plaatste de woorden zonder beeld. Liet ze voor zichzelf spreken. Into one-another III to P.P.P. was de directe aanleiding. En ongetwijfeld het oneindig kijken naar de overige afbeeldingen van haar werk.
Hoe meer ik keek, hoe meer ook een scène tussen de schaduw van hoge boomstammen op een betonnen vloer, tussen mijn woorden dansten.
Dat is zo mooi aan cultuur. Het beleven. Van het ene schone in het andere vallen. Daarin verzwolgen geraken. Het meenemen. Ook als is het een grijze dag als vandaag.
into one-another
Verstrengelen. Zoeken naar balans dat loskomen onmogelijk maakt. Het is zich in elkaar werpen. Opgevangen worden. Samen vallen zonder woorden. Kwetsbaar worstelen opdat droefheid niet tot ons zou komen. Verlangen om helend in elkaar te worden. Verzachtend. Teder. In elkaar.
vandaag
Verlang ik naar zee. Naar het hoge klotsen van golven tegen rotsen. Een wankelende wind. Naar blauw dat bleu is. Begin. B.
De foto is een detail uit een 'jean moules' in wording.
12.10.14
verwend
Ik ben aardig verwend dit weekend. In dSweekblad (nr. 164) bij de weekendkrant stonden twee interviews waarbij ik kan watertanden. Een gesprek met Bernard Dewulf naar aanleiding van zijn nieuw boek waarin hij in woorden naar kunst kijkt. Enkele pagina's verder een dubbelgesprek met acteur Dirk Roofthooft en Berlinde De Bruyckere.
Ik kon prachtige gedachten noteren.
En gniffelen, dat deed ik ook. Thuis bij geruit blauw hebben we een 'Dirkske' en een 'Bertje'. Roofthooft heeft een persoonlijk De Bruyckertje. Wat die mannennamen voor ons betekenen, laat ik in het midden. Die van Roofthooft laat ik jullie lezen in een citaat.
'En Berlinde, zeg je 's morgens ook vriendelijk goeiendag tegen je boom? Of aan het eind van het gesprek, als hij zijn paars-roze operatiehechtingen laat zien: 'Ik noem dat mijn persoonlijk De Bruyckertje.'
Zonder een Dirkske, Bertje of De Bruyckertje? Toch nog een fijne zondag gewenst.
11.10.14
sprokkelhout (2)
Daar lagen ze dan. In elkaar gevlochten gesprokkelde takken. Met belichting. Mijn verhaal over Berlinde De Bruycker kregen ze erbij. Ik wou hen aantonen dat de kernwoorden die ik had onthouden uit ons gesprek over wat kunst voor hen is, nu, op hun leeftijd, toepasbaar waren. Misschien op een totaal andere manier dan ze vorige week dachten. Herkenbaarheid. Realistisch. Oog voor detail en fantasie (waar ik dan verbeelding van maak).
Een waarnemingsoefening. Traag leren kijken. Hoe die takken in elkaar schuiven. Waar licht en donker kan toegepast worden. Met welke materialen...
Indra vertelde hoe ze soms hielp met het weghalen van takken in hun mooie tuin. De volgende keer zal ze heel anders naar die takken kijken. Dat zou mooi zijn. Dan ben ik toch een beetje geslaagd in mijn opzet.
De planttekeningen rechts op het prikbord zijn van de leerlingen op woensdag (6 of 7 jaar).
10.10.14
sprokkelhout
Ik had nood om de spanning uit mijn lichaam te weren. In de ochtend werd ik verwacht voor een scan. Een jaarlijkse noodzaak nadat ik een aantal jaar terug ziek was. Dat maakt me dagen vooraf onrustig. Zelfs nadat de arts mij gerust had gesteld, dat alles goed was, duurde het een tijd om die opgebouwde spanning kwijt te raken.
Dus eenmaal thuis nam ik de fiets richting kasteelbos. Voor een zonnige wandeling. Het pad lag vol met afgewaaide en gekapte takken. Begon ik spontaan met verzamelen en dwaalden mijn gedachten naar de beelden van Berlinde de Bruyckere die ik afgelopen dagen meermaals bekeek. Groeide er een opdracht voor morgen in het kinderatelier. 'Sprokkelhout'. Voor zij die het willen.
Zie je morgen heel vroeg in de stad iemand met takken zeulen? Dat ben ik. Groet me. Ik groet je terug.
Afbeeldingen van kreupelhout en doornenkroon zijn gefotografeerd in dit boek.
9.10.14
communiceren
Middagpauze. Ik lees. Noteer. Drink (te veel) koffie. Kijk tussenin naar buiten. Volg dunne witte en grijze wolken die elkaar afwisselen. Deel een klein fragment uit een interview met Louise Nevelson (uit Interviews with American Artists van David Sylvester).
'I never think that I'm making art; that would offend my kind of thinking. You see, I'm not making art, and we've had different discussions with artists and they said, 'Why don't you use white here and red here and this and that?' And I always say, 'Well, I'm not making art.' Then you might return and say, 'Well,then, what are you doing?' and somewhere I can't quite answer it, but I hope that my work transcends making anything and I hope that there is a communication. It doesn't have to be sweet, it doesn't have to be not sweet, but it has to be valid.'
8.10.14
7.10.14
herfstdag
Mijn zicht op buiten wordt kaler dag na dag. Ik vind herfstblad op de stoep. Zomers rood waait zich uit onder het raam. De deur blijft dicht. Ramen gesloten. De verwarming gaat aan.
Ik nestel me in de herfst. Tegen de avond zak ik af naar mijn hoekje. Ik staar in het donker. Verfoei mijn spiegelbeeld. Een goed boek (nog steeds vol transatlantische liefde). Zacht deken. Languit lezen.
Nu druipt de regen langs het raam. De top van de boom helt zwaar over naar rechts. De kauw zweeft naar de tak. Blad dwarrelt naar beneden. De wind raast om de nok.
Ik nestel me aan de werktafel. Lamp aan. Warme trui. De nieuwe herfstdag kan beginnen.
6.10.14
voor Alice
Gisteren las ik bij Simone de Bauvoir dat ze Catherine Dunham had zien dansen (28 november 1948). ' ... een zwarte Amerikaanse vrouw, die zowel antropologe als danseres is. Nadat ze ergens in de VS was afgestudeerd, heeft ze zich in Brazilië en Cuba verdiept in de primitieve zwarte dans en nu heeft ze een grote groep zwarte dansers om zich heen en danst ze zelf ook, en probeert ze het publiek een indruk te geven van de Caribische dans. Ik hoorde dat ze in Chicago niet veel succes had. Ze is ook niet echt goed, want de woestheid die ze wil laten zien is in werkelijkheid een tamme voorstelling. 'Le tout Paris' zoals dat heet, was erbij aanwezig, ik zag Jean Cocteau en de mooie Josephine Baker in een prachtig wit gewaad: het hoogtepunt van de avond...'
Dus zocht ik even naar deze dame en vond dit stukje dans: Stormy Weather.
3.10.14
bloei
Dit maakte me blij deze middag. Op mijn bord lag een mooi takje rucola met gele bloei. Zomaar uit een zakje slamengeling. Van het blad heb ik gesmuld. Het bloempje heb ik in een klein glaasje gelegd.
Zo wordt er wat gele voldoening toegevoegd aan mijn dag.
herlezen
Ik wil de boeken herlezen die ik als zestienjarige las. Eén iemand staat in die leeservaring centraal. Simone De Beauvoir. Het was geen verplichte literatuur uit de schoollijst. Die hadden we trouwens niet. Ik vond ze tussen al die andere boeken in de bibliotheek. Voor mij was het een enorme ontdekking en het begin van al mijn leeservaringen. Ik rolde van het ene boek in het andere. Ontdekte andere auteurs. In het begin vooral Franse auteurs, ik las ze in vertaling.
Tot daar mijn voorgeschiedenis. Ik herlees ook mijn eigen leven. Zo ontdek ik dat ik tot een oudere generatie behoor. Nagenoeg alle titels moet ik uit het magazijn van de bibliotheek opvragen. De oorlogsdagboeken stond wel netjes bij DEBE in het rek. Een transatlantische liefde ook. Zo intens liefdevol als ze schrijft aan Nelson Algren heb ik haar niet gelezen in haar oorlogsnotities. Dit is ook niet herlezen. Het kwam pas jaren later uit.
Ik geniet zo mee van haar krokodillenliefde. 'Je hebt me gestrikt, ik hou van je.' Op mijn leeftijd. Nu.
Ik las in één van de brieven een mooi stukje over Klee. Na het bezoek aan een overzichtstentoonstelling in 1948 waar ze meer dan honderd werken zag, schreef ze aan Nelson:
'...een heel leven, een heel mens, fantasierijk werk, soms abstract, in elk geval heel onwerkelijk. En wanneer je dan weer buiten komt en naar de echte avond kijkt, krijg je een schok en denk je: ja, zo is het precies. Dezelfde schoonheid, dezelfde humor, dezelfde treurnis en vreugde in rode en groene lichten van de echte nacht als in de werkelijkheid van die echte doeken met hun prachtige kleuren. Dus ik voel me goed vanavond. Dat lijkt me een prima criterium voor de beoordeling van literatuur of kunst: het is goed werk wanneer het je een innige voldoening geeft dat je het hebt gezien of gelezen.' (p. 183)
Met voldoening kan ik de dag beginnen.
De foto zag ik hier.
1.10.14
haar/hair
"Hair is simply protection women are wrapped in. Hair is like a caterpillar in a cocoon. But hair is more friendly in that the cocoon eliminates the subject. Silk, hair, wool are everywhere. Skeins are put together in a methodical fashion, whereas hair is unruly and free. It has to be restrained or braided." LOUISE BOURGEOIS
Overgeschreven in mijn notitieboek, mei 2007. Genoteerd na het lezen van : Deconstruction of the father. Reconstruction of the writings and interviews 1923-1997.
Overgeschreven in mijn notitieboek, mei 2007. Genoteerd na het lezen van : Deconstruction of the father. Reconstruction of the writings and interviews 1923-1997.
Abonneren op:
Posts (Atom)