Ik breng wat geel binnen op deze grijze zomerdag. Ramen en deuren staan wagenwijd open om de tocht door heel het huis te laten waaien. Dat lichte briesje af en toe doet deugd. In de verte hoor ik de ijskar. Tararara (omhoog) tararara (omlaag). Bij momenten zou ik er een zangoefening uit volle borst van maken. Dochterslief horen liever het mechanische deuntje.(?)
Het groen plukte ik gisteren bij elkaar in de akker. Ik kan het niet laten. Vandaag maakte ik een hartige spelttaart met gegrilde courgettes en een vleugje mosterd. De courgette kreeg ik uit de moestuin van Tine*.
De eigen courgettestruiken (een groene en een gele) doen het niet goed. Elke kleine verschijning rot weg. De flespompoen daarentegen groeit duchtig verder.
Terwijl ik schrijf komt een hardnekkige bui druppels storten. Waar nodig is in allerijl de ramen dichtgedaan. Hier kan ik nog even blijven zitten. Het natte groen ruikt lekker. Geen druppel binnen.
* Kleine correctie: de courgette is van Lode. Tine had ze me enkel afgegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten