De deur staat open. Ik hoor de regen, de duif en een zingend vogeltje. Mijn eerste woorden deze ochtend waren voor de schapen. Goed dat jullie dit niet horen. De kippen vonden mij als indringer minder leuk. Eén kwam paniekerig uit de boom gevlogen. De anderen verscholen zich achter de struik.
Wanneer ik hier ben stel ik me altijd die ene vraag. Als ik ooit de kans heb te kiezen voor een huis in de stad of een familiehuis als dit, wat zou het worden? Jaar na jaar gaat het meer overhellen naar het laatste. Het leven kan zo eenvoudig mooi zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten