Afgelopen jaren heb ik heel (heel heel veel) babbels gehad met dochterslief over hun haar. De uitbundigheid van de krullen. De stugheid. Niets mee aan te vangen. Ze wilden de wind in hun haar voelen. Een zwiepende paardenstaart hebben. Uren vraagt het om het toonbaar te maken...

Eindelijk aanvaarden ze het. Beetje bij beetje. Omdat zoveel vrouwen met Afrikaanse roots het ook doen.
Alice was creatief met vlechten en opsteken. Florence durfde het aan om zonder dot de deur uit te gaan.
Dit moest ik vastleggen. Dit moment.