Mijn ziel heeft af en toe wat voedsel nodig. Zachte woorden die ik steeds opnieuw wil lezen. Bloemen van buiten binnen halen. Wegdromen. Herinneren. Schone momenten. Met mijn vader bijvoorbeeld, die er al te lang niet meer bij is. Even opzij schuiven wat nog allemaal moet gebeuren. Zorgen dat dochterslief tussen wiskunde en geschiedenis door van een gezond tussendoortje kunnen genieten. Dat ze vol energie de dag doorkomen. Wat tijd inkapselen voor mezelf.
Zo voed ik mijn ziel. Op een zondag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten