tijd

Ik kan de tijd niet vatten. Wat gisteren leek, is plots jaren terug. Net keek ik even hier terug. Toen werden ten huize kermisblauw/geruit blauw de eerste stappen gezet naar het secundair onderwijs. Sindsdien werden elk jaar keuzes gemaakt. Soms kleine, nauwelijks merkbaar. Soms moeilijke. Leuke. Spannende.

Het komt altijd goed. Altijd.

niet alleen vandaag

Ik kijk rond. Vind. Zoek. Noteer. Wacht. Ga verder.

twee maal

Hoera! Hoera! Mijn draagbaar geheugen in beelden en meer is hersteld. Ik kan weer online gaan. Na een week of wat meer stilte, ga ik deze nu digitaal doorbreken.
Twee maal hoera. Jawel. Misschien voelde je deze ochtend de grond trillen of zag je in die blauwe lucht een zwerm vogels rondjes dansen. Ik kreeg te horen dat er opnieuw een jaartje kinderatelier voor mij mogelijk is. Daar heb ik een koffietje op gedronken en een versgebakken schijfje cake bij gesmuld. Wat een opluchting! Dat het nu hals over kop voorbereiden wordt, neem ik er graag bij.

Het einde van de vakantie zijn drukke tijden. Dochterlief startte ondertussen met de sportieve voorbereiding van het nieuwe schooljaar. Veel over en weer richting Vilvoorde. Tussentijd zo zinvol mogelijk invullen. Kuieren in het nabijgelegen park. Momenten en beelden vastleggen. Wat bijlezen. Nadenken. Ervoor zorgen dat ieder begin september met volle moed kan starten.

getrouwd!

Er werd getrouwd in het dorp. Met stoet en dorpsgenoten die in 'tenue' volgden tot de feesttent. Reus Winfried, een nazaat van onze dorpsstichter Wippula, zocht zijn grote liefde buiten de grenzen van ons dorp. Ons dorp zou ons dorp niet zijn als niet iedereen zou meevieren met dit feestelijk Afrikaans huwelijksfeest. Grote broer (foto 3, 3de van links) schreef het huwelijkslied en iedereen zong mee. Een Afrikaanse muziekgroep maakte het feest echt af. Was ik in de Afrikaanse jurk van tante Coco, ik danste mee. Zakdoek in de lucht en me mee laten drijven op het ritme.
(Ik zat aan de zijlijn. Met fotoapparaat in de hand. Maar wie goed keek zag het ritme in mij.)

dorpskermis

Kermis in het dorp. Een periode in het jaar waar ik liever over heen zap. Niet echt mijn ding. Muziek in de straat van 's morgens tot laat in de nacht. Feestvierders die geamuseerd hun weg naar huis zoeken. Maar het mag gezegd worden: de dorpsgenoten weten hoe ze gezellig kunnen feesten. Daar heb ik bewondering voor. Volks en ludiek. Omliggende dorpen kunnen de sfeer niet imiteren.
Gisteren startte het weekend met de traditionele lattenkoers. In groepsjes verkleed op latten een parcours door het dorp afleggen. Zelfs de minister van cultuur werd gespot! Vandaag was er het 'Wibbegemse weiden survival contestje'. Dochterlief streed ook mee met enkele vriendinnen uit de jeugdbeweging. Ze werden tweedes! Voor maandag staat er een Afrikaans getint reuzenhuwelijk gepland. (Waar haalden ze de mosterd vandaan?). Misschien moet ik dan maar even vanaf de zijlijn toekijken met het fotoapparaat in de hand.

thuis

Thuis. Sinds zaterdag. Een welkom in lieve woorden op het bord. Bloemen overal en zelfgemaakte cakejes die dochterlief (die niet meeging) voor ons maakte.
De vermoeidheid ebt langzaam weg. Het is weer mooi geweest. Al die jonge meisjes die samen zoveel plezier maken en voor elkaar zorgen en tot drie maal toe (of meer) aanschuiven voor een bord lekkers.
De postbode kwam meermaals langs met ook een brief voor mij. Wat was ik er blij mee! Dank je wel.