photomaton

 

 

Traditioneel zijn er bij het begin van de vakantie minder kinderen die naar het kinderatelier komen. Dus schorten we de lopende opdracht wat op en houden het luchtig.

Een kartonnen fotocabine stond opgesteld in het atelier. Notitieblaadjes van 9 bij 9 cm. Een pak stiften. Wat 'rare' attributen verzameld op de vensterbank.



En dit ben ik. Blauwe kluwen wol op het hoofd. Rooster voor het gezicht. Klopper in de hand, piramidevorm tegen het oor.

binnenkort

 

 

Op de fiets striemde de koude wind me in het gezicht. Achter glas was het zalig werken. Ik luisterde naar het gezang buiten. Keek naar de verblindende zon met half dichtgeknepen ogen.

Binnenkort mag iemand in huis kaarsjes blazen. Ben ik zo iemand die de uitnodiging voor het familiefeestje nog afgedrukt op de bus wil doen. Daar moest dringend werk van gemaakt worden. Van  heel veel kwam ik uit op een versoberd paasbeeld. Tekst er nog bij en het kan de deur uit.

wollig

 



Wollige draden in alle kleuren. Keurig gelijk geknipt. Of ongeveer. Voor morgen in het kinderatelier. Iemand in huis had er heel veel plezier in. Tot het nestelen en indutten toe.

mooi

 

Een maandag die mooi start. Gevonden woorden op het prikbord. Smeltende sneeuw. Voor het eerst zal ik samenwerken met een ander kinderatelier en we komen, elk vanuit een andere invalshoek plots tot een mogelijke basisidee. Ik kan het verder concreet uitwerken. De laatste dagen voor vakantietijd waar we allen naar uitkijken. Dochterslief moeten nog wel het hoofd buigen over examenvakken. Nog even.

De week zit aardig vol. Een week van alles wat. Maar mooi begonnen.

 

 

Foto 2 komt uit dit tijdschrift.

leeswaarschuwing

 



"LEESWAARSCHUWING: na het lezen van dit artikel kunt u niet meer onbevangen een boekenwinkel binnenlopen. "

 

Afgelopen zaterdag werkten we in het kinderatelier met fotobeelden uit de kranten. Dus had ik die morgen wat vers gedrukt leesvoer bij de krantenwinkel ingeslagen. Ook buitenlandse weekendkranten met de uitgebreide magazines.

Een artikel uit de de Volkskrant Magazine trok mijn aandacht: 'bookalikes' door Jihal Krant, dat begon met de waarschuwing. Ook al ben ik een beeldenvreter en lees ik meer dan de gemiddelde Vlaming (denk ik), het was me nog nooit eerder opgevallen hoe gelijkend boekenkaften kunnen zijn. Hoe we ons daardoor gevat laten strikken. Misschien omdat het om boeken gaat die een groot publiek moeten bereiken. Ik daar meestal niet voor val. Maar het is toch opvallend hoeveel 'vrouw' de kaften siert. Benen, achterhoofden, ruggen. Dat het zelfs voorkomt dat eenzelfde foto gebruikt wordt voor twee verschillende verhalen. Dat foto's beter verkopen dan grafische patronen. In de collectie grafisch vormgegeven omslagen merk ik verschillen en gelijkenissen. Slaak ik een zucht.

 

Misschien strik ik jullie vandaag met een foto van Basile. Poezenbeelden zouden de grote hype zijn bij de sociale media, las ik onlangs ergens te velde. Daar trekt onze fiere grijzaard zich niets van aan.

Eerlijk gezegd. Ik ook niet.

Maar misschien heb ik jullie wel gestrikt...

 

 

 



LF

 

 

Er zijn van die dagen dat je meer de ranonkel lijkt dat zijn kop laat hangen, omgeven door een weelderig rozig boeket. Dat verdriet dat zich jarenlang verzamelde, plots nood heeft om uit te barsten. Dat je het eigenlijk niet wilt. 

Dan zoek ik troost in woorden. In kunst en woorden. Man met blauwe sjaal. Poseren voor Lucian Freud. Van Martin Gayford. Nonstop. Elk moment dat het toeliet.

Vandaag heb ik meer oog voor de bloemen die als zijde het licht opvangen. Voor de streep zon op de schoorsteenmantel. De lucht is nog grijs. Maar ik hoor gefluit hoog in de bomen.

Vandaag ook mag dochterlief, na weken bankzitten met een blessure, opnieuw mee in de wedstrijd staan. Het wordt een zonnige dag. Voor ons.

Het verdriet veeg ik samen in een hoekje en hoop dat het met de eerste de beste windvlaag voor goed verdwijnt.

 

 



wachten

 

Het is wachten. Op fietsweer. Ondertussen haal ik het landschap binnen. Oude meesters op de werktafel. Wat inkt. Een penseel en het schetsboek.

De zon kwam al even door het raam naar binnen gluren.

hoopjes schoonheid

 



In het grote verlangen naar zon en wat warmte, zou je vergeten dat er ook schoonheid schuilt in de tot hoopjes gestoven sneeuw. Toch hoop ik dat dit de laatse sneeuwprenten zijn voor de komende maanden. Dat fris ontloken groen geduldig wacht om ons te verrassen.

sneeuwsculpturen

 

 

De wind sculpteerde sneeuw aan de achterdeur. Blij dat ik er nog niet doorheen moest. Kilometers lange files op de wegen. Basile die voortdurend jankt omdat ik hem niet buiten laat. Wrang gniffelen is het om hoe koning winter ons plaagt vandaag.



liever

 

 

Ik had liever de winterjas aan de haak laten hangen. De mutsen en sjaals een wasbeurt gegeven vooraleer ze op te bergen. Maar de lucht zit vol vlokken. Het raam dwarrelt dicht. Ik kruip dicht bij de verwarming, denk na over een opdracht voor het kinderatelier en frutsel maar door.

Ik had liever...

leeg

 

 

Het prikbord is leeg. De werkjes zijn gestapeld, verpakt en ondertussen opgeborgen. Tabula rasa. Ik wou het zo. De met katoen bedekte ruitjes wachten. Op nieuw. Fris. Anders. Ik weet het niet. Wat ik wel weet. Dat het niet voor vandaag zal zijn.

 

lente!

 

 

De stilte klinkt anders. Groen schiet uit de grond. Geen koude golf als de deur open gaat. Vogels zingen veelbelovend. Knoppen staan gezwollen. In de lucht is er geen wolkje te bespeuren.

Voor mij begint de lente vandaag echt.