Hoogseizoen voor mij. Waar ik ook ga of rij, mijn ogen dwalen altijd af naar de bermen. Zo was ik
afgelopen woensdag in de Bourgoyen en plukte ik wat bloei bij elkaar. Zette ik eerder deze week 'onkruid', dat bij onze compostbak groeit, in een blauw beschilderde vaas in huis. Nog meer begeesterd dan vroeger, ben ik. Ook door een lezing van deze dame. Ik pluk. Breng in huis. Proeven bleef nog rusten. Tot gisteren.
Mocht ik genieten van een culinaire belevenis in Pure C. (Nog niet in woorden te vatten. Later misschien meer.) Word er op tafel een vaasje met berm en kruidig groen gebracht, met wat ik de avond ervoor ook had geplukt. Gaat mijn hart nog meer gloeien. Ontdek ik in één van de desserts het bloempje van mijn compost. Heb ik het met al mijn zintuigen gesmaakt.
Thuis heb ik een slaatje gemaakt voor dochterlief. Wat denk je. Echt. Er lag een klein paars bloempje op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten