Ik laat me de laatste dagen sussen door een Perziër met mooie woorden. Kader Abdolah. 'Zeesla en de lepels van Alice'. De ondertitel vertelde me dat ik op reis zou gaan door de geesten van Nederlandse ondernemers en uitvinders. Ergens zijn ze allemaal met Nederland verbonden, maar hun wortels liggen vaak elders. Waar ligt het verschil tussen een droom, de werkelijkheid en de wetenschap?
Ik lachte deze morgen over hoe meneer Kader onze Vlaamse berichtgeving over het weer en de gevolgen in het verkeer beschreef. Heel herkenbaar. Had hij bij deze vrouwelijke wetenschapper geen nationaliteit vermeld, ik had toch een vemoeden van haar Vlaamse omgeving. In heel kleine dingen. Vanavond zal ik met weemoed het laatste blad omdraaien.
Bij mijn wekelijkse boodschappen over de grens kleurde veel oranje. Wat oranje is en eetbaar en drinkbaar en Hollands kwam in de aanbieding te staan. Met een kroontje. Sap van appeltjes van oranje. Ingrediënten voor nationale gerechten met de foto's van het koningshuis. Ik dacht aan de 'zjudoraanzju' die de hoteleigenaar dronk bij een gesprek met Kader Abdolah. De thee die hij bestelde. En ik denk dat wij, van over de grens, enkel hevig in de driekleur verschijnen wanneer nationaal voetbal hoogtijdagen beleeft. Of heb ik een minder gekleurde bril op vandaag?
Er is verdriet in huis. Om Basile. Sinds dinsdag is hij niet meer thuis gekomen. Van zodra ik de deur openduw roep ik zacht zijn naam. Niets. Het blijft stil. We hoopten dat de aangekondigde regen daar verandering in zou brengen. De achterdeur staat op een kier.
Doe mij eerst een thee. Dan een zjudoraanzju. Misschien hoor ik daarna in de kamer miauwen.
